Tarasy ryżowe, trekking z prawdziwego zdarzenia

Z rana przepakowaliśmy się z dużych bagaży (zostają w hotelu) w małe. No I zapas wody! Szybkie zamieszanie z przewodnikiem, któremu coś wypadło I podstawił swojego kuzyna przewodnika - Jasmin I ruszamy. Zaczynamy spacer powyżej punktu widokowego w kierunku Sagady. Przed nami 7h marszu.
Spoko ten nasz przewodnik. Mówił płynnie po angielsku, miał dużą wiedzę o ryżu, dużą wiedzę o Filipinach, a małą o reszcie świat (w tym o Europie). Opowiedział nam o stadiach rozwoju ryżu. Niby ten sam region, a fazy zupełnie inne. Np w Banaue tarasy są zalane wodą, jest jeszcze przed rozsiewaniem ryżu. W Kambulo zazielenione tarasy - już rozszczepiają ryż. A w Batad wszystko opór zielone, bo ryż już rośnie w najlepsze:)
W dużym skrócie, super przeżycie, niesamowite widoki, żadnego turysty przez cały dzień. To się nazywa trekking! Z ciekawostek. Wszyscy żują tam jakieś liście, plują na czerwono I mają uśmiech traktorzysty; największym wrogiem ryżu są ślimaki; odeszli od kary śmierci na Filipinach; potrafią dosypać narko do drinków, nawet w tych górskich okolicach; mają drogie piwo, ale tani rum; praktycznie kazda wieś w górach ma swój dialekt I praktycznie żadna z nich nie ma doprowadzonej drogi asfaltowej ani żadnej innej (tylko ścieżki pośród tarasów); nie mają tam zwierząt hodowlanych do pomocy w pracy (typu koń, osioł, wół), bo nic sobie nie radzi na tych tarasach; całe tarasy dziubali ręcznie.

Spaliśmy w Cambulo, marsz zszedł nam szybciej niż obstawialiśmy. Ok 5-6h, a 2gą połowę dnia się w ogóle nie śpieszyliśmy, bo wiedzieliśmy, że mamy za szybkie tempo. W Kambulo nocleg za 400 PHP, nawet mają żarcie w hoteliku. Ale nie mają prysznica, więc kąpiel w potoku górskim:)
Na koniec dnia kupiliśmy po piwku I poszliśmy z Jasminem oglądać świetlikowe drzewo. Faktycznie było ich całe drzewo, a nie jakieś tam 2 latające popierdółki. Więc widoki zacne!

Zdjęcia (18)

Komentarze (0)